ก่อนเริ่มต้นการวิจัย คณะผู้วิจัยมีคำถาม(ค้าง)ในใจอยู่ก่อนว่า การจะฟื้นฟูบทบาทของวัดในเขตเมืองและกึ่งเมืองกึ่งชนบท โดยเฉพาะวัดในเขตเมืองนั้น เป็นไปได้หรือ ? ในเมื่อปรากฏการณ์เป็นอันมากบ่งบอกถึงวิกฤตการณ์เรื้อรังของสถาบันพระพุทธศาสนา ไม่ว่าสถาบันวัดหรือสถาบันสงฆ์ การจะฟื้นฟูวัดให้กลับคืนสู่บทบาทของการพัฒนามนุษย์ด้านจิตวิญญาณและเกื้อกูลประโยชน์แก่สังคมไทย ดังที่มีมหาคุณูปการมาเนิ่นนานจะเป็นไปได้หรือ
“ฟื้นวัดคืนเมือง ฝันเฟื่องหรือเปล่า?”
คือคำถามในใจ และด้วยความอยากรู้กันให้กระจ่างชัดไปเลย โดยไม่ถามเองตอบเองด้วยความรู้สึก หากแต่ใช้กระบวนการวิจัยเข้ามาหาคำตอบ ผลที่ได้จะเป็นอย่างไร คำตอบที่ได้ปรากฏในรายงานผลการวิจัยเรื่อง “ปัจจัยร่วมและกลยุทธ์ฟื้นฟูบทบาทการพัฒนาจิตวิญญาณของวัดในเขตเมืองและกึ่งเมืองกึ่งชนบท กรณีศึกษา วัดในโครงการวัดบันดาลใจ” ซึ่งเป็นการศึกษาวัดเมืองและกึ่งเมือง ฯ 5 กรณีศึกษา ใช้เวลาประมาณปีเศษ ผลการศึกษาได้คำตอบว่า มิใช่ความฝันเฟื่อง หากแต่มีความเป็นไปได้ และได้เกิดขึ้นแล้วด้วย อีกทั้ง มิใช่เกิดขึ้นด้วยเหตุบังเอิญหรือความโชคดี หากแต่เกิดจากการกระทำ(กรรม)ของพุทธบริษัทที่มาร่วมกันสร้างให้เกิดเหตุปัจจัยร่วมนั้น จนกระทั่งนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงอันดีงามในลักษณะที่หลากหลายแตกต่างกันไปใน 5 กรณีศึกษาทั้งในวัดใจกลางเมืองหลวง และพื้นที่ภูมิภาค